Blauw schaaltje

Met pinksteren 2024, kwam er een dame in onze winkel.

(Voor het gemak noem ik haar Irene)

Arno liep als eerste naar haar toe om haar te begroeten.

Na een kort gesprek vertelde de dame dat ze op zoek was naar een blauw schaaltje, maar dat ze dat niet zag staan bij ons.

Arno verteld mij dit en ik denk, ik loop toch even heen om te vragen naar waar zij nou precies naar op zoek is. Het gebeurd namelijk wel vaker dat ik 'een opdracht' krijg om iets te zoeken voor een klant.

Irene en ik raken aan de praat over dat blauwe schaaltje. Ze vertelde dat het van een Nederlandse pottenbakker was en dat je zijn servies vroeger kon kopen bij 't Fakkeltje in Zutphen. 

"Hoe ziet het er dan uit?" vraag ik.  Irene zegt: "Nou, het is een blauw geglazuurd servies van rode klei, versiert met onder andere golfachtige krullen". "Gedraaid door pottenbakker Wim Jansen en beschilderd door zijn zwager Jan Koenen."

Wáááát???? Ik sta als aan de grond genageld...

Ze heeft het hier over Pottenbakkerij de Vuurvogel uit Milsbeek!!!!

En ik ga helemaal los...

Over dat mijn man, toen ik hem leerde kennen in 1994, woonde in de molen van Mart Jansen, de zoon van Wim Jansen. De molen stond op het terrein waar beide generaties Jansen woonden en ook de pottenbakkerij was gevestigd.

Over dat de molen zo'n romantische plek was, waarvan de benedenverdieping  gebruikt werd voor het exposeren van de werken van Wim en Mart.

Over de mooie herinneringen die wij daar hebben en dat mijn eerste kado van Arno aan mij een miniatuur bolvaasje van Wim Jansen was.

Over dat Wim Jansen gepensioneerd was destijds en dat zijn zoon Mart toen de pottenbakkerij draaiende hield.

Over dat Mart ons servies heeft gemaakt wat wij van familie en vrienden hebben gekregen als huwelijks kado.

Over dat er al veel gesneuveld is, in al die jaren. En dat ik, als we iets tegenkomen in kringlopen of markten, altijd een gat in de lucht spring! Het servies wordt namelijk niet meer gemaakt, Mart is (helaas) gestopt met de pottenbakkerij een aantal jaren geleden.

Over dat ze dus nóóit iets van de Vuurvogel in onze winkel zal vinden omdat dat linea recta onze eigen kast in gaat (beschadigd of niet :0)).

Én over het feit dat daar in de molen in Milsbeek onze liefde niet alleen voor elkaar maar ook voor keramiek is ontstaan.

Arno en ik nodigen haar uit om bij ons binnen te komen kijken. Irene weet niet wat ze ziet! Wij hebben voornamelijk werk van Mart, maar dat haar servies uit dezelfde pottenbakkerij komt, herkend ze duidelijk.

Irene bedankt ons voor onze gastvrijheid en de ontdekking van onze gezamenlijke liefde voor de Vuurvogel.

Mart Jansen

Pinksteren 2025

Ik ben wat aan het rommelen in de winkel en ineens staat ze daar weer voor me. Irene lacht naar me en zegt; "daar ben ik weer, een jaar later !"

We blikken terug op de toch heel bijzondere toevalligheid van Pinksteren, het jaar ervoor. 

We vertellen elkaar dat we er allebei nog regelmatig aan terugdenken en dat we ook beide in dat jaar nog wel weer iets hebben kunnen toevoegen aan ons eigen bijzondere servies. 

Na wat gekletst te hebben stapt ze weer blij op de fiets en roept nog: "tot volgend jaar !"

L: Unica, vaasje door Mart Jansen, R: bolvaasje door Wim Jansen